SL4 - de lange reis van strand naar Himalaya (1)

Voordat we naar de Himalaya terugvliegen nu even strandvakantie. We zijn in Mirissa, een kleine idyllische baai, rechtstreeks uit de droomfolder, azuurblauw water en krachtige golven, 's avonds diner op enkele meters van de vloedlijn met cocktails en vers gegrilde vis, en 's ochtends bij zonsopgang duik ik vanuit bed meteen in de zoute en nog lauwwarme golven en smelt van verukking (zo ongeveer voelt het) en dat terwijl het in NL vriest en ik net van mijn moeder aan de telefoon hoor dat hele schoolklassen onder haar raam voorbij schaatsen, fijn dat jullie daar ook iets hebben om mij hier een beetje jaloers te doen voelen, na 10 jaar niet te hebben geschaatst ;-)

De zee is geweldig hier. De golven zijn echte smijters, als ze breken doen ze dat met zoveel kracht dat ik meegesleurd word met de turbulentie en heen en weer gesmeten word. Behoorlijk eng bij de eerste duik maar daarna leerde ik snel om de golven te 'lezen' zonder bont en blauw te raken. Vanochtend vroeg waren er nauwelijks golven. Ik zwom en ik rende een lang stuk en zwom toen weer om bij een klein eiland te komen waar ik naar het hoogste punt klom. Terwijl ik daar in lotus zat kwam in de linkerbaai de zon op en ging in de rechterbaai de volle maan onder. Magie! Even later zwom ik bijna de baai uit, ogen open onder water, overal gefilterd groen licht en helder zicht tot op de steeds diepere bodem. Terug bij het Sunshine Guesthouse de buitendouche waar ik bijna een vinger verlies want naast de knop van de kraan, op ooghoogte, voel ik iets scherps langs flitsen, er zat een forse spiraalvormige kreeft geparkeerd, oeps. En dan weer een dag lang lezen en
luieren en eten en drinken en al het goede leven rondom het strand, helemaal relaxed.

Vanuit onze strandwoning maak ik een kleine expeditie naar het stadje in de buurt, Weligama. Het geld is bijna op en dat is onhandig als je het land nog niet uit bent, dus ik ga een nieuwe voorraad halen. C. heeft alle vliegtickets betaald dus ik sta nog lang bij haar in de schuld. Alle ATM's worden bewaakt door een man in uniform, zijn hermetisch afgesloten en meestal AC, maar werken niet voor buitenlandse kaarten. Een van de portiers brengt me door een donker steegje naar een speciale ATM, fit for foreigners, en ondanks dat het al 12 januari is jubelt en juicht de tune van Jinglebells door de hele transactie heen, ik ben weer rijk, zo makkelijk was het. Een andere boodschap is mijn kapotte rugzak. Efficient als JetLite was hebben ze de riemen van mijn rugzak vernachelt, hij bungelt al 3 weken als een scheve toren van Pisa achter mijn rug. Gelukkig is de kleermaker in Mirissa een ouderwetse vakman. Zijn werkplaats is een pijpenla voor zijn woning en op
de deurmat ligt een schurftige zwarte
hond te slapen, het beest is zo groot dat hij het hele voorportaal in beslag neemt. De kkleermaker gebaart dat ik over hem heen moet stappen, buik of kop, na een blik op de slaperige bellenblazende kaak kies ik de buik en kom veilig aan de overkant. We bespreken de opties en een uur later is mijn rugzak weer draagbaar en recht en stap ik opnieuw over de hond heen.

Een dag later begint de lange reis terug naar de Himalaya. Eerst moeten we terug naar de hoofdstad, Colombo, met het spoor pal langs het strand. Ik herinner me ineens de ge-reincarneerde ZEn en met ieder 1 oor luisteren we naar Indiase sitar en tabla, Bob Marley en Nick Cave, mijn kroatische erfenis van Ines. In Colombo blijven we 1 nacht in het Krishnamurtu guesthouse, in de buitenwijken van de stad, naast het parlementsgebouw waar nog de rust van het nieuwjaarsreces heerst. Het guesthouse heeft een bibliotheek en een videozaal en we zien oude tapes van Krishnamurti, lezen zijn boeken en discussieren met de enige ander gast, een jong intellectueel heethoofd uit India.

Drie weken Sri Lanka was 3 weken vakantie binnen deze lange reis. Op vakantie gaan of op reis gaan zijn zulke verschillende dingen voor mij. Op reis gaan is een open avontuur waarin ik de wereld en mezelf weer wat beter leer kennen, een periode waarin mijn gedragingen en gedachten hun routine karakter kwijtraken in alle alledaagse confrontaties met het vreemde, het andere, het ongewone, en dankzij dit intermezzo kan ik een evaluatie, een tussenstand maken van wat ik wil behouden van alles wat er in de afgelopen jaren in mijn leven is aangeslibd en aangegroeid, en daar heb je tijd voor nodig, en ruimte om te experimenteren, en deze reis biedt beide, in overvloed.

Met deze filosofisiche bespiegeling voel ik me klaar voor de hernieuwde confrontatie met India, altijd een uitdaging. Vannacht, op het onzalige tijdstip van 3:20 AM vliegen we naar Chennai, en vroeg in de ochtend door naar Delhi en daar hopelijk de late middagtrein naar Haridwar, vlak bij Rishikesh, waar de Ganges uit de Himalaya komt. Zal weer koud zijn! Wens me - ons - geluk voor onderweg ....

NB die man die op zijn hoofd staat op het strand, dat ben ik ;-)