22- De Helambu trekking (nu + fotoos)

O, wat was het lekker om na het zitten weer te lopen. Als ik volgende week thuiskom begin ik dezelfde dag opnieuw met hardlopen, ter voorbereiding op de marathon van Amsterdam in Oktober 2009!

De trekking was precies wat ik nodig had. De overgang was wel weer raar, opnieuw erg krap ook met exact 24 uur tussen einde stilte van de Vipassana en de eerste voetstap op de trekking. Veel gesproken natuurlijk, met alles en iedereen, en toch ook weer veel moeten regelen die ene dag. En al sprekend kregen we ook de trekking rond. Mijn roommate, Zack, een 25-jarige Australier, bleek zelf berggids en met een paar telefoontjes regelde hij vanuit Kopan een drager voor ons, Kanchaa. En een van C.'s roommate's wist een goed hotel in Bouddha, daar hebben we de ochtend van de trek met de taxi al onze spullen gebracht, inclusief een set schone kleren voor na een week zweten en koude douche's. In Bouddha zou Kanchaa bij de main Gate staan. Toen ik daar uit de taxi stapte stonden er meteen tientallen werkloze dragers om me heen. Oeps. Gelukkig had Zack me ook het mobiele tel nr van Kanchaa gegeven en na een korte quiz bleef er slechts 1 drager over, de goede.

Het landschap was natuurlijk geweldig. Eerst bos en wat bergdorpen en langzaam steeds meer wijd open vergezichten naar een reeks van zevenduizenders. Alleen had C. het zwaar. Weer diarrhee (bahbahbah, rot hygiene hier), een opspelende knie en ook moeite met de kou ' s avonds en 's nachts. Een alternatief plan was snel geboren. De 3e dag rustdag voor haar en een heftige klimdag op en neer voor mij en dan de 4e en 5e dag via een iets andere route terug. Dus de 3e dag klim ik fors, samen met Kanchaa, die nu even niet hoeft te dragen en daar blij mee is. Na 4 uur klimmen zijn we op een punt waar ik voor de 3e keer deze reis, maar nu voor het eerst met mijn voeten op de aarde, Mount Everest zie. Tijdens de afdaling komen we net als bij de klim een groep trekkers en hun gids tegen, de gids wil mij inhuren, ook als gids, hij is zelf executive manager van een trekkings bedrijf. Hij geeft me zijn visitekaartje, daarop heeft hij met een dikke zwarte viltstift het
woord executive doorgestreept omdat, zoals hij schaapachtig toegeeft, er in dat woord teveel spelfouten stonden. Baanaanbod maar laten liggen.

Ons verste punt, dat van de rustdag, was een klein bergdorp. Als enige gasten - er is sowieso weinig volk op de trek - hebben we de hele bovenetage, beneden woont en kookt een boerenfamilie. Mijn bad was een ketel op houtvuur gekookt water, uitgestort in een grote metalen teil. Ik meng het kokende water met een rivierkraan tot aangenaam warm en terwijl ik het water over me heen schep zie ik door het open raam de zon ondergaan in de langgerekte vallei, ik waan me God op Aarde. En er staat een accu in onze kamer die via een zonnecel op het dak opgeladen wordt, voor het eerst deze Nepal reis hebben we de hele avond licht in de kamer en lees ik C. voor uit het enige boek wat we meegenomen hebben.

De terugtocht verloopt soepel, alle klachten verdwenen als sneeuw voor de zon, elke dag helder weer en fenomenaal uitzicht op de hoge toppen. Wel wordt Kanchaa steeds langzamer, hij puft en steunt en neemt telkens shortcuts waardoor we hem bijna kwijtraken. Zijn engels is minimaal waardoor ik nooit zeker weet of we dezelfde afspraak hebben gemaakt. Op de laatste dag lopen we samen met een japanner en diens zeer ervaren en goed engels sprekende gids, Deepak. Ik dacht dat Deepak en Kanchaa afspraken gemaakt hadden over de route maar halverwege zijn we Deepak definitief kwijt en is Kanchaa boos over de route die we nemen, een omweg via een breed pad dat volgens hem alleen voor voertuigen en oude mensen is bedoeld.
Afijn, na een lange loopdag zijn we vlak bij Nagarkot en vindt C. ineens een luxe resort dat zij eerder in de LP had gespot, na een snelle blik checken we in en is de trekking ineens voorbij. US$45 per dag (voor twee), een beetje buiten budget, maar daarvoor hebben we een hoekkamer met zelfs vanuit bed een panorama view op de Himalaya toppen, een eigen voortuint met ligstoelen in de appelboomgaard, een prive gompa en 3 prima maaltijden per dag, totale verwennerij na het afzien tijdens de trek (zie www.nagarkotfarmhouse.com ).

Na 2 dagen Nagarkot zijn er nog 3 dagen Kathmandu en dan vlieg ik naar Delhi. Ik heb dan 4 etappes samen met C. gereisd: vanalles in Sri Lanka, Rishikesh in India, Vipassana in Kopan en trekking in Nepal. En dat alles nadat ik na een paar korte gesprekken in November in Kopan op een A4-tje een driehoek van 3 landen schetste, exact dat is ook gebeurd, ik vind dat wonderlijk. Ben er ook erg blij mee natuurlijk. Een van onze running gags was hoe we elkaar op al die vliegvelden tegemoet getreden zouden zijn als we het niet zo goed met elkaar getroffen hadden. En nu dan dadelijk afscheid, zal moeilijk zijn. C. is 36 en keert 2 weken na mij terug naar down under, naar Australie, maximaal ver van Nederland....

Tijdens de heerlijk lome luie rustdag in Nagarkot vind ik een poeziebundel in de bibliotheek van het Farmhouse, van ene Ira Cohen, "On Feet of gold":

Imagine whatever you will but know that it is not

imagination but experience which makes poetry,

and that behind every image,

behind every word there is something

I am trying to tell you,

something that has really happened.

Ik zal vanuit Delhi nog een laatste blog van deze reis schrijven, en dan ook fotoos bij deze blog doen !

Tot schrijfs nog een keer!