19 - Rishikesh is ...... ( + meer fotoos)

Rishikesh is India, niets is wat het lijkt en alles is ergens anders, je zoekt je overal rot. Een extreem desorienterende ervaring waaraan je je wel moet overgeven, anders ga je aan wanhoop ten onder. Voor me houd de winkelstraat ineens op straat te zijn, tientallen mannen zijn aan het graven en er is een lange geul met een berg van puin ernaast, er is geen centimeter plaveisel meer over. De man voor me, op een scooter, stapt af en kiest de berg. Van de andere kant komt een blinde man, al struikelend en strompelend kiest zijn tastzin ook de berg, de man houdt zich ternauwernood staande en ligt nu bovenop de scooter, terwijl de scooterman als een echte onverstoorbare en onverschillige indier de scooter door blijft duwen, zo komen ze samen tot stilstand, gelijke krachten, actie is reactie, ik klim om hen heen en bekijk het tafereel met verbazing maar pleeg geen interventie meer want die leidden alleen maar tot meer misverstanden heb ik gemerkt.

Rishikesh is bruggen vol apen. De linker- en rechteroever van de Ganges worden door twee lange hangbruggen verbonden en elke brugopgang wordt door een kolonie apen bewaakt. Een vrouw met lang haar liep voor me de brug op, ineens sprong een aap opzij, greep haar haar, smeet de vrouw tegen de wand van de brug en sprong zelf naar de reling. Gelukkig was er geen bloed maar sinds dit incident zit de schrik voor de aap er wel weer in. In Kopan was er een vrouw gebeten door een aap en zij moets 12 injecties krijgen ter waarde van ruim 1000 US$, ik heb dan wel mijn rabies injecties maar dat is niet genoeg.

Rishikesh is ook de German Bakery bj de Laxman Jhula brug, met uitzicht over alles wat vaart of over de brug loopt, op 2 of 4 poten. Het metalen golfplaten dak van de Bakery trommelt af en toe vervaarlijk, als er weer een kolonie apen via de bomen en het dak naar de brug afdaalt, alle nieuwe (humanoide) arrive's schrikken zich telkens rot. Vanochtend schrokken ook de routiniers, toen de alfa male van de club doodgemoedereerd de bakery binnenliep, achter de rug van een meisje op een stoel aan tafel ging zitten en begon te peuzelen van wat aanwezig was. Iedereen zat een beetje lacherig stil, niemand maakte oogcontact of ontblootte de tanden naar de aap en met een spoor aan bananen lokte een van de obers het dier uiteindelijk weer naar buiten. Toen probeerde een grote stier en een roedel straathonden hetzelfde truukje maar nu stond het personeel op scherp, met lange stokken en veel gebrul joegen ze alle beesten weg en aten wij in vrede appeltaart.

Rishikesh is sowieso veel beesten. Als ik een aap fotografeer wordt ik omvergelopen door een koe en als ik 's ochtends de kamer uit stap ligt er een grote herdershond op de deurmat te slapen, en nog 2 in het trappenhuis. Net als mensen zijn de dieren hier rij onverstoorbaar en doen ze niet aan pricacy, ze banjeren gewoon door elk moment van het dagelijks leven heen.

Rishikesh is ook wereldmuziek, klassiek, fusion, jazzy, religieus, vocaal, instrumentaal, de CD's zijn al goedkoop en als je wilt bestel je een kopie voor 50 roepies, ik heb net een megaorder geplaatst. Eerder kocht ik een ECM release (Duits Jazz label) met perzische sitar en tabla improvisaties en toen ik de winkel uitliep met een andere exemplaar van de CD hoorde ik 'mijn' muziek nog tijdens de hele marktwandeling. En er is een concert op een dakterras, zonsondergang boven de rivier en een melancholieke bamboefluit doet een ritmisch duet met een tabla drum.

Rishikesh is dus ook yoga, wat hier aan de bakermat een totaal ander fenomeen is dan de poweryoga bij de sportschool bij mij in Amsterdam om de hoek. De gemiddelde docent hier (ik heb er inmmiddels een aantal meegemaakt) beschouwt de les meer als een ritueel dan als een communicatie, het geheel begint en eindigt vrij abrupt en verloopt langs vaste taal formules. Maar de oefeningen zijn intens en de correcties helpen me dus ik geef me over aan het ritueel en leer er van.

En natuurlijk, Rishikesh is de Beatles, maar dat was lang geleden, mijn geboortejaar om precies te zijn (1966) en nu allemaal vrij onvindbaar ik ga het nog wel proberen...

Rishikesh is binnen deze reis een vreemde enclave, een soort tijdslus waarin ik verstrikt ben geraakt, de wereld draait door en ik ben even afgestapt. We zijn ook 11 dagen lang in hetzelfde guesthouse, nooit eerder gedaan. Elke avond begint het te waaien, dit zwelt aan tot stormkracht in de vroege morgen en wappert dan langzaam weg met de eerste zonnestralen boven de bergen. En het lijkt wel alsof iedereen hier voor eeuwig is en een beetje vreemd is en in een verstilling verstrikt is geraakt, het doet me denken aan 'De Toverberg' van Thomas Mann. Maar gelukkig ben ik nog steeds met C. en stroomt het leven meer dan voldoende, hoewel zij wel een paar dagen in de ziekenboeg lag, maar dat is nu gelukkig weer voorbij. Eke dag doen we 1 of 2 expedities in town, een yogales ergens, allerlei publieke lezingen, ergens multiculti eten of een kleine bergwandeling maken, en verder vooral een beetje loungen op eigen terras, eindelijk maak ik tijd om al die boeken die ik heb gekocht ook eens in te kijken.

En Rishikesh is de voorbode van de laatste etappe. Begin volgende week vliegen we naar Nepal (we nemen eerst een witte Ambassador taxi naar Haridwar, daar verheug ik me al op) en daar doe ik, doen we 10 dagen Vipassana en een dikke week trekking, waarschijnlijk de Langtang trekking. En dan is onze reis over, vlieg ik naar Delhi en een paar dagen later is ook mijn reis over en vlieg ik naar huis. Maar eerst dus nog een maand vol Nepalese avonturen, opnieuw een avontuur van het formaat van een jaarlijkse vakantie om naar uit te zien, het leven is genereus!