13 - trein marathon

Na vier reisdagen ben ik bijna, maar nog niet helemaal in Sikkim, langzamerhand wordt de naam een soort heilige graal, er bestaan kaarten van maar zal ik er ooit komen? De trein marathon begon op vrijdagmiddag 14:00 h met de reis naar de nachtrein, van Varanasi naar Delhi, onderweg liep deze trein 8 uur vertraging op waardoor de hele tocht bijna 24 uur duurde. Daardoor was er maar een kort intermezzo in Delhio. De agent had een verkeerd ticket geprint en daarom gingen we samen met de riksja van kantoor naar treinstation en wisten daar dankzij zijn connecties de lange rij te vermijden en via het Foreign Tourist Quota een kaartje voor de volgende dag te kopen, voor een treinreis van 32 uur.

Toen volgde een brokkelige avond en nacht als slotakkoord van deze groep en mijn reisleidersbestaan, een diner, toespraakjes, 3 uur slapen, groggy de groep uitwuiven, 1 uur slapen en dan in de vroege ochtend met de taxi door de nog lege stad naar het Old Delhi Railway Station. Ik had mijn les geleerd en dit keer nam ik een drager. Niet zo zeer om mijn tas te dragen want dat kan ik zelf wel maar vanwege de informatie die de drager wel en ik niet heb. Waar op welk perron en met welke vertraging, de drager wist dit allemaal en hielp ondertussen ook veel andere locals die al even zoekende waren, hij liep voor mij uit de trein in, naar mijn zit- en slaapplek voor de komende twee dagen. Zo zonder groep is het meteen heel anders in de trein, ik ben alleen voor mezelf verantwoordelijk en voeg makkelijk in, met de groep was dit elke keer een hele toestand.

Langzaam stroomt de coupe vol en krijg ik gezleschap van Raj Kumar, een legerofficier en een familie van 3 uit Calcutta. De uren, stations en het strakke landschap van de Ganges vlakte glijden voorbij. Ik heb stapels boeken en tijdschriften bij me en een tas vol chips, koekjes, bananen en mineraalwater, plus mijn 2e Zen. In de kranten en tijdschriften lees ik meer over de achtergronden van de onrust overal in het land. Her en der terroristische aanslagen, soms islamitisch en soms maoistisch gemotiveerd. En haatzaaierij tegen moslims en bengalen, er broeit van alles onder het volk, aangewakkerd door corrupte en demagogische politici.

Ondertussen lijkt het gangpad een bewegende marktkraam, er komen voortdurend drankjes, voedsel en prullaria voorbij, een mismaakt jongetje kruipt al vegend over de vloer en komt even later muntgeld ophalen, een cateraar snijdt een complete salade op de vloer van het gangpad . Ik bestel rijst en dal als diner, brood met kruidenomelet als ontbijt en veel koffie en thee. Onderweg verloederd de trein behoorlijk. Iedereen morst met eten, kan niet anders met al dat geschommel, en plast naast de pot, zelfde reden, de vloer raakt plakkerig en vuil. Het vereist een hoop acrobatiek om enigzins schoon en hygienisch te blijven. Gelukkig wordt halverweg de hele tussenruimte met een brandslang schoon gespoten.

De eerste 24 uur verplaats ik me alleen om te plassen. 's nachts klapt iedereen de bedden uit en gaat de airco op max, onder mijn dikke deken heb ik een goede nacht, ik laat het obsceen luide gesnurk van mijn buurman versmelten met het kedeng-kedeng van de trein. In de nacht doorkruisen we bandietenstaat Bihar, het armste deel van india. Overal lees ik over overvallen, in kranten, lokale romans en in de reisgids. Als ik ga plassen zie ik dat de Ticket Inspector de coupe hermetisch vergrendeld heeft.

De volgende ochtend wordt ik wel wat rusteloos en stap bij elk station even de trein uit. Hoewel het een expres is stoppen we tientallen keren onderweg en beginnen een aardige vertraging op te lopen, ik had gehoopt vanmiddag door naar Sikkim te kunnen, met een bus, maar dat lukt niet, pas na ruim 35 uur ben ik in New Jalpaguri en besluit hier te overnachten. Onderweg belde Sibren, een collega reisleider, met een paar vragen en de tip van een website met goedkope binnenlandse vluchten. Ga ik zeker proberen, eerst morgen Sikkim!