11a - een straatimpressie (+ veel foto's)

[disclaimer: voor de liefhebber, een straatimpressie in twee zinnen]

(Ik) haal diep adem, nu het nog kan. Ik loop op straat en zie een onverstoorbare koe oversteken, al het verkeer tot stilstand dwingend, zij dwingt mij in de hoek, haar forse lijf perst mij het kleine winkeltje in waar nog veel kleinere geschilderde prentbriefkaarten worden verkocht, ik ben omringd door een bontgeschilderde dierentuin van pauw en kameel en olifant en tijger, ik kijk en bewonder en wordt tot kopen genoot door de jonge man die zegt alles zelf geschilderd te hebben en die met niet aflatend enthousiasme steeds meer prenten op de toonbank gooit, ik genoot alleen maar en had en heb geen enkele koopintentie en breek het gesprek af, de koe is vervangen door een scooter waar ik wel langs kan en ik ben op straat temidden van velen, ik ben omringd door mensen in kleuren en dingen in geuren en ik stap over de platgereden koeievlaai langs pannen zo groot als een putdeksel en vol hete olie waarin de kok nauwgezet spiraaltjes van zoet borrelend deeg draait en ik inhaleer de oude olie en ruik de specerijen, vooral de verse van de buurman winkelier die keurige en kleurige pyramides gemaakt heeft van een ware regenboog aan kruiden, terwijl ik kijk en inhaleer komt er een klap, een andere minder onverstoorbare koe dendert door en beukt met hoorn tegen mijn bovenarm, ik vind houvast bij een voorbijsnellende ricksha en glimlach tegen de dames op de achterbank, de chauffeur kijkt naar me en zigzagt zijn voertuig naar de overkant, ik sta los en vrij en er staan drie kinderen voor me die meteen losbarsten in een spervuur van engelse formules, "wherefrom, whatname, and a pen and a rupee", de kinderen lachen en spelen en beginnen aan mijn arm te trekken en op mijn broekzakken te kloppen en ik vind het lastig om hen leuk te blijven vinden en herinner me dat ik alleen aan ouderen en mismaakten heb beloofd te geven want je moet toch ergens een grens trekken want er zijn zoveel mensen en er zijn zoveel mensen die wat van mij willen en wat tegen me zeggen of aan mijn arm of broekzak staan te frummelen zoals nu het oude besje dat even lijkt te denken dat ik haar rollator ben en die met haar volle, weliswaar bescheiden gewicht aan mijn arm hangt en stilzwijgend om geld smeekt wat ik haar stilzwijgend gebarend geef waarna ik niet langer rollator ben en verder op straat kom en die zich zowaar verbreed tot iets wat een kruispunt of zelfs rotonde zou kunnen zijn maar hier meer weg heeft van een massale suicide poging zoals lemmingen zich periodiek van de kliffen schijnen te storten, alleen gaat hier alles op het laatste moment goed en als ik diep adem haal, wat heel vies is in dit drukke verkeer, en gewoon begin te lopen, dan ben ik als Mozes die de zee van het verkeer scheidt en rijd er zelfs niemand over mijn blote tenen in sandalen heen want iedereen danst met iedereen of zoals Moti onze gids zei, je moet acrobaat zijn om in het verkeer mee te kunnen en in dit dolgedraaide circus van deze rotonde ben ik acrobaat en steek ik over, ik laveer tussen mens en dier, zie zelfs een olifant met geschilderde slurf en twee kamelen met een kar vol fruit voorbij komen, ik kom aan de overkant in de schaduw van de winkelgalerij, net langs het open snelstromende riool vol schimmig ongedierte, ik zie in ieder geval een paar ratten in de drab, ik zoek een pad lang het riool om een iets rustiger weg te bewandelen, maar overal in de schaduw ligt een verborgen hond te slapen en ik stap net tussen rioolgat en hondenstaart langs alwaar ik bijna alweer struikel over een onverstoorbaar slapende koe die daar met drie metgezellen een halve weghelft barricadeert waardoor zich een toeterende en wringende menigte wieldragers heeft verzameld en daarom kies ik de binnenkant van de winkel en gebruik de gelegenheid om een plastic fles mineraalwater te kopen, ik geef mijn oude en lege fles aan de winkelier in de hoop dat hij een prullebak heeft maar hij pakt mijn fles met de ene hand aan om hem met de andere hand op straat te gooien, daar sta ik dan met mijn goede gedrag naast mijn ex plastic fles, ik wil nu even zitten en zie om de hoek een rustpunt, een kleine jongen en zijn vader zitten temidden van het pandemonium samen het huiswerk van de jongen te maken, natuurlijk is het engelse les, met een kleine hoofdknik sluit ik aan en oefen ik mee, ter instructie herhaal ik luidop de 10 onmogelijke volzinnen die de jongen de volgende dag op school en op schrift moet reproduceren - the wise man thought twice before he decided what course of action he would take after his favorite party lost their say in the election - met een kop dampende chay massala wordt ik bedankt voor mijn bijdrage aan de engelse taal in India, opgekalefaterd door de kruidige thee stap ik op, rechtsstreeks in de zwartst mogelijke rook van een ricksja, de rook is zo zwaar en zo zwart dat hij blijft staan, sur place, ik wend het hoofd af en adem bij de buren en laat me door een muur van boeken naar binnen lokken en koop ' the argumentative indian' van nobelprijswinnaar Sen, om weer wat meer te snappen van wat ik zie want zoveel ontsnapt mijn onmiddelijk begrip, ik zie dat er plek is op straat en ik heb weer adem genoeg om naar buiten te durven stappen, meteen wordt ik geengageerd in een conversatie, ' you want to go there sir, sign of good luck sir!, overal zoekt men hier naar tekenen en symbolen van good luck, zelfs mijn om mani padme hum armband wordt opnieuw geinterpreteerd als iets wat good luck brengt, ik wiebel nee tegen de good luck zoeker en voel iemand aan mijn arm trekken, een diepzwarte vrouw met een bijna bloot kind op de arm smeekt om geld voor melk, ik voel mezelf onaardig en versnel, loop door, zoek een uitweg uit dit labyrinth vol aandachtvragende mensen, ik weet ik heb de luxe van overal een eigen kamer in elke stad maar die heb ik ook nodig want als waarlijk westers mens is privacy mij met de paplepel ingegoten en hoewel ik er thuis niet zo'n enorme fan van ben wordt een beetje privacy hier in India een eerste levensbehoefte, een kwestie van geestelijke hygiene, een ontstress moment waarin ik mijzelf tot diepe kalmte breng en prepareer voor de volgende ronde van ontmoetingen, op de volgende straathoek...