SL1 - tropische kerstdagen

Wat een contrast weer. De ene dag ben ik een bijna monnik in de koude Himalayas, een dag later kom ik als getrouwd man terug uit de warme zee, als ik naar de handdoek loop hoor ik van C. dat voor de rest van onze samen reis wij getrouwd zijn, er staat een groepje jonge mannen om haar heen en alles is anders zo verwarrend en ingewikkeld bij alle lokale contacten. Met dit witte leugentje kan ik prima leven!

Het was een haast epische reis om hier te komen. Drie landen en 6 vliegvelden in een krap etmaal. We vlogen eerst internationaal naar Delhi, passeerdde daar immigratie om India binnen te komen, daar dan een bus naar het binnenlandse vliegveld, vlucht naar Chennai, daar een verplaatsing naar het internationale vliegveld en de vlucht naar Sri Lanka. Op elk vliegveld behalve het laatste kwamen we andere kopanners tegen, telkens weer andere individuen, dit gaf een grappig en verbonden gevoel van boeddhistische diaspora na zo lang en intensief samen te hebben geleefd. Ik was toch wel een beetje gestresst en niet helemaal vol vertrouwen dat alles zou lukken maar dat was helemaal niet nodig want alles liep prima, uiteindelijk kwam zelfs onze doorgelabelde bagage als laatste van de band in Colombo, we waren heelhuids en volledig aangekomen. Ik had van iemand in Kopan een goede tip voor een hotel gekregen en ook alvast vanuit Kopan telefonisch
gereserveerd. De taxi chauffeur wist de weg naar dit hotel (blue seas!) niet, ik moest zelf aan allemaal mensen op straat de weg vragen, zo vroeg in de ochtend en met niemand die engels sprak lukte dit niet echt. Uiteindelijk belde ik met de mobiel van de chauffeur het nummer van het hotel en liet hen het toen met elkaar uitzoeken, dat lukte wel en we vonden de blauwe zee.

Groggy na een korte ochtend slaap en nog wat gedesorienteerd door de verandering van klimaat hebben we Colombo verkend. De burgeroorlog lijkt in zijn laatste, heftige, stuiptrekingen te verkeren, vooral in het noorden, maar in Colombo zijn er ook veel strijdkrachten op de been. Ergens in onze wandeling zijn we bij het Fort, bij het strand, net als de president langs gaat komen, om de 20 m staat op de boulevard een bewapende soldaat met gezicht naar zee, alsof er een invasie aanstaande is, maar de enige zichtbare mensen in de wijde omgeving zijn wij. Telkens als wij langskomen keren de jonge soldaten zich even om en lachen naar ons en flirten met C.

In de stad zijn er ongeveer evenveel boedhhabeelden als kerken. Een van de kerken heeft de deur open, het is tenslotte kerstavond, en er is een preek gaande, in het engels. Een rhetorisch zeer begaafd prediker neemt zijn publiek en ook ons even mee langs allerlei emotionele en moralistische anecdotes (eentje eindigt na een lang verhaal met; je kunt beter gelukkig zijn in een oude stinkende stadbus dan omkomen op een kruispunt in een snelle BMW gekocht van corrupt geld). Weer op pad maken we vergelijkingen tussen onze maand in Kopan en wat deze prediker zei, een interessante exercitie.

De kerstdagen zijn we op het strand, als bijna de enige buitenlanders. Er is hier een echte familiecultuur op het strand, groepjes vrouwen zitten met hun kleine kinderen in de branding, de vrouwen volledig gekleed en doorweekt, de kinderen leren stap voor stap zwemmen. 's Avonds willen we een koud glas bier drinken maar alle strandtenten staan droog voor de kerstdagen, overheidsorders, er zijn teveel dronkelappen verdronken in de afgelopen jaren. We lopen over de rails, parallel en vlak naast het strand, langs een boze rattenfamilie, naar een mega luxe hotel met een groot terras ingeklemd tussen een zwembad en het strand, een jazzcombo, obers verkleed als Santa Claus, en uitzicht over de hele kustsrook van Colombo, vuurpijlen kleuren de hemel, we drinken koud bier en krijgen een verukkelijk kerstmaal. In spirit zijn we nog in Kopan maar fysiek heel ergens anders. Als we het labyrinth van marmeren gangen van het kolosale hotel uit zijn en ook de vijf
geuniformeerde en bewapende portiers gepasseerd hebben duiken we in een donker gat de bosjes in, klimmen langs de berm omlaag en lopen over weer over het spoor terug naar ons eigen verblijf.

2e kerstdag ben ik vroeg op en wandel naar het strand en doe daar een spontane triathlon van zwemmen, rennen en yoga. Als ik de hoofstand doe zie ik aan de horizon van zee en lucht grote groepen witte vogels voorbijtrekken, verder is de hemel even blauw als de zee. Met rennen kost het me wat moeite om een ritme te vinden, ik heb 3 maanden niet hardgelopen en nu net een maand lang gezeten, mijn lichaam moet weer wennen.

Ik voel me gezegend met C., zij is geweldig en in korte tijd zijn we heel close geworden, het is heerlijk om deze vakantie binnen mijn reis met haar te delen. Ik heb hier onderweg nu drie maanden min of meer gewerkt, eerst als reisleider en daarna als retreatant, met veel strakke tijdschema's, nu ben ik een vrij man op vakantie in een tropisch land en laat langzaam het gevoel van tijd los.

Vanmiddag nemen we de trein naar de binnenlanden, naar Kandy. Daar is het koeler en zijn er her en der in de bergen en in de jungle Nationale Parken waar we kunnen wandelen, en overal tempels. Een nieuw avontuur begint...

Alvast een Gelukkig Nieuwjaar !!