We hebben weer personeel (#5)

Na een reis met twee taxi's en twee vliegtuigen zijn we van de ene Indiase bergstaat in de andere gekomen, van Ladakh naar Sikkim. Om nog te profiteren van ons zuurstofrijke bloed organiseren we op dag 1 een laatste hoge trekking en beginnen hier op dag 2 meteen aan. Negen dagen door West Sikkim, richting de 3e hoogste berg van de wereld. Vanwege het parcours en de vergunning moeten we een gids regelen. De gids, Ranjit, regelt een kok. En een kok neemt spullen mee dus er komt een drager, en omdat er geen yaks zijn nog een, en nog een en nog een. Team Frank en Anita bestaat bij vertek uit 10 mensen, met enige neokoloniale schaamte bezien we bij de eerste pauze dit uitgebreide gezelschap. Gelukkig blijkt 1 drager slechts voor de eerste dag mee te gaan en er een meelopende buurman te zijn waardoor we met een zestal jonge Sikkimese mannen overblijven.

Na onze pool en woestijntochten in Ladakh begint deze tocht in het vochtig regenwoud. Elk milieu heeft zo z'n ontberingen, hier zijn dat de bloedzuigers. Bij de eerste verschrikte confrontatie roept Anita verontwaardigd filosofisch 'maar daar in mijn huid, dat ben ik toch', onderwijl de wriemelende zwarte sliertjes uit diezelfde huid trekkend. Bah, bah! Maar ook het verwijderen van deze diertjes went, zoals alles wat eerst gek is na een paar herhalingen gewoon wordt. Onderweg krijgen we een hot lunch van 5 gangen, een fenomeen wat we gaandeweg de trek steeds meer waarderen. Eerst warme limonade met koekjes en thee, dan noodle soep, dan puri's met aardappelcurry, dan tosti's en tenslotte appel en weer thee. Als loper lust ik alles. Aan het eind van deze eerste loopdag begon het te regenen en maken we een noodstop in een leeg Forest Rest House. Een groot, enigzins vergaan en volkomen leeg gebouw van twee verdiepingen. In een grotachtige zaal gaat ons team meteen koken, bij kaarslicht en op de meegebrachte benzinebrander. Boven zijn wandjes getimmerd, hoewel sommige ook halverwege ophouden en wind en regen binnenklotsen. We kiezen de hoekkamer, deze is intact en we installeren ons met self-inflatables en donzen slaapzak. Vlak voor het slapengaan zie ik nog een rat het pand uit en het bos in vluchten. De volgende ochtend worden koffie en thee op bed gebracht, luxe en ontbering liggen hier dicht bij elkaar.

Gaandeweg blijkt de aflopende monsoon toch nog niet helemaal afgelopen, integendeel, het regent elke dag meer en langer, totdat het een keer de hele dag regent. En hoe hoger we komen hoe spartaanser en bouwvalliger de hut. De volgende hut heeft een gat in het dak en bijbehorend gat in de vloer, wij krijgen een hoek van de hut met dunne paardenharen matrassen op de vloer, in het belendende kamertje slaapt de zesling. De daaropvolgende hut staat nog nauwelijks overeind, in slechts een van de drie delen is het dak nog grotendeels heel maar daar is de zijmuur half ingestort, toch wordt dit keuken, eet- en slaapzaal. Door het gat in de muur komt af en toe het hoofd van een grazend paard of yak naar binnen gluren. De dieren worden snel weggejaagd omdat zij anders misschien met een jeukplek tegen de buitenmuur gaan wrijven en het hele wankele gebouw dan instort. Wij mogen in een tentje slapen, naast de hut op een grote bergweide. Als we het ons binnen net gemakkelijk gemaakt hebben hoor ik een diep gesnuif naast de tent. Buiten staat een hele kudde halfwilde yaks naar ons tentje te staren. Twee mannnetjes (ieder zo'n 400kg) beginnen spelend-vechtend met de koppen tegen elkaar te stoten waardoor dit hele tafereel van starende herkauwers toch wat benauwend wordt. De dragers gooien een paar stenen en in wilde galop rennen alle kolossen weer verder de weide in, dit herhaalt zich nog een aantal maal en ook dit went. De yaks zijn een paar maanden vrij geweest (tijdens de monsoon) om zelfstandig hogerop te grazen. Als straks het echte trekkingseizoen begint (na de monsoon!) dan zijn zij weer nodig, in plaats van de menselijke dragers in ons team. En inderdaad komen we op de terug weg een hele bende van yakmannen en yakjongens tegen wiens taak het is de inmiddels vrijgevochten dieren weer te verzamelen en disciplineren en mee naar beneden te nemen, waar trekkingsburo;s en gidsen op hun spier en draagkracht wachten.

Op dag 3 en 5 gaan we 's ochtends vroeg lopen, nog in het donker en met mijnwerkerslampen op het hoofd, om voor de buien bij een pas of viewpoint te zijn. En 2x hebben we ongelooflijk geluk en zien de Khanchendzonga, de tweede keer staan we zelfs op de flanken van deze reus die na Mount Everest en K2 dus de 3e hoogste berg op aarde is. Onbeschrijflijk vergezicht rondom, knallende rotslawines in de verte, blue sheep op de hellingen.

Na dit hoogtepunt volgt een lange zware terugtocht van 3 dagen. Als we rond het middaguur terugkomen bij het kampement wacht er weinig thuisgevoel. Het heeft de laatste twee dalende loopuren flink geregend, de tentvloer en dus ook onze matjes zijn doorweekt en de hut, ach ja wat wil je met een gat in de muur en in het dak. De dragers die niet mee waren naar de pas zitten op de laatste droge vierkante meter op een kluitje bij elkaar. we besluiten om na de hot lunch door te lopen naar een hut lager, deze hebben we op de heenweg al gezien. Nog maar een week geleden had ik deze hut als extreem basic gekwalificeerd - het is niets meer dan een grote lege houten doos met helemaal niets erin of op de vloer - nu is het een heerlijke woning.

Er volgen nog twee lange daaldagen met veel loopuren. Heel fijn is dat omdat het trekkingseizoen nu echt gaat beginnen en de yaks omlaag moeten het pad gerepareerd is. Alle hachelijke passages langs recente steenlawines en verzakkingen zijn grondig verstevigd. Op de hogergelegen paden was dit nog niet gedaan, daar werden we bij moeilijke passages door iemand van de zesling, die zelf op rubber lazen, gympies of crocs liepen, bij de hand genomen en eenmaal hebben zij zelfs een heel nieuw pad in de rivier gelegd. En we krijgen een toverstokje, een doekje met zout op de kop van een stokje, door dit in water te dopen kunnen we moeiteloos de bloedzuigers van ons af vegen, en dit werkt! Moe en voldaan kwamen we terug in Yuksom, om weer beschaafd en schoon te worden. We hebben nog 2 1/2 week, genoeg trekkings gedaan, we gaan nu op wat kleinere schaal Sikkim en Darjeeling verkennen.